1000 lat temu, 18 kwietnia 1025 roku miała miejsce koronacja pierwszego króla Polski, Bolesława Chrobrego. Moment ten symbolicznie oznaczał zwieńczenie budowy silnego i suwerennego państwa polskiego.
Pod koniec XI wieku państwo Polan, które za panowania księcia Mieszka I przyjęło chrzest i tym samym zostało włączone do wspólnoty państw europejskich i chrześcijańskich, wytrwale budowało zręby swojej państwowości. Po śmierci Mieszka I na tron wstąpił jego syn, Bolesław Chrobry, który kontynuował politykę ojca. Opowiadał się za bliskimi relacjami z innymi państwami chrześcijańskimi, wspierał chrystianizację państwa, a za za pomocą zręcznej dyplomacji i licznych wojen budował coraz silniejszą pozycję młodego państwa.
Pierwsze kroki w kierunku zdobycia korony Chrobry czynił wiele lat wcześniej. Ważnym wydarzeniem, które poprzedziło koronację był zjazd w Gnieźnie w 1000 roku. Wtedy cesarz Otton III ogłosił utworzenie metropolii gnieźnieńskiej, co oznaczało zgodę na utworzenie samodzielnej organizacji kościelnej w Polsce. Wtedy też Chrobry podejmował pierwsze starania o uzyskanie korony, ale nie udało ich się zrealizować. W późniejszym okresie na przeszkodzie stanęła przede wszystkim zmiana sytuacji politycznej w Europie. Po śmierci cesarza Ottona III, z którym Chrobry utrzymywał bardzo dobre relacje, na tronie cesarskim zasiadł Henryk II. Rozpoczął się okres długotrwałych wojen z cesarstwem niemieckim i dopiero po śmierci Henryka II Chrobry podjął ponowne próby zdobycia korony. Ostatecznie koronacja odbyła się w katedrze w Gnieźnie, prawdopodobnie w niedzielę Wielkanocną — 18 kwietnia albo w dzień św. Wojciecha – 23 kwietnia 1025 roku.
Koronacja była zwieńczeniem wieloletnich starań Bolesława Chrobrego, który od początku swego panowania zabiegał o stworzenie państwa silnego i liczącego się w Europie. Koronacja oznaczała, że Polska z księstwa stała się w pełni niezależnym i suwerennym królestwem. Jej pozycja międzynarodowa znacznie wzrosła. Chociaż król Bolesław Chrobry zmarł dwa miesiące po koronacji, ale jeszcze tego samego roku, został koronowany jego syn, Mieszko II Lambert, który starał się kontynuować politykę ojca.
Rocznica koronacji była od tej pory ważnym świętem w historii Polski, wizerunek króla regularnie pojawiał się w różnych ważnych momentach w historii, a sam Bolesław Chrobry stał się symbolem budowania i umacniania polskiej państwowości i pierwszym koronowanym władcą Polski.
