8 сентября на Пискаревском мемориальном кладбище состоялась торжественно-траурная церемония возложения венков и цветов, посвященная Дню памяти жертв Блокады.
Представители Конгресса поляков СПб совместно с Санкт-Петербургским Домом национальностей и представителями других, религиозных, общественных организаций почтили память жертв Блокады, возложив венки и цветы к подножию монумента «Мать-Родина».
Затем возложение цветов состоялось у памятной доски «Полякам защитникам блокадного Ленинграда».
Уже восьмой раз в Петербурге проходят Национальные чтения, постоянным организатором которых, является РОО «Конгресс поляков в Санкт-Петербурге».
Инициаторами чтений являются президент Республики Польша Анджей Дуда и его супруга Агата Корнхаузер-Дуда.
Традиционно, Национальные чтения поддержаны Генеральным Консульством РП в Санкт-Петербурге, а в этом году, также, Польским институтом в Санкт-Петербурге.
Чтения прошли в одном из старинных особняков Петербурга, в Центральной городской публичной библиотеке им. В.В. Маяковского.
7 сентября любители польского языка и литературы читали отрывки из восьми польских новелл.
Объединяют их универсальные ценности, размышлении о человеке и обществе:
Dobra pani – Eliza Orzeszkowa;
Dym – Maria Konopnicka;
Katarynka – Bolesław Prus;
Mój ojciec wstępuje do strażaków – Bruno Schulz;
Orka – Władysław Stanisław Reymont;
Rozdzióbią nas kruki, wrony… – Stefan Żeromski;
Sachem – Henryk Sienkiewicz;
Sawa – Henryk Rzewuski.
С приветственным словом обратилась председатель Конгресса поляков Лилия Шишко, а также Мария Зуева, заведущая подразделением отдела Литературы на иностранных языках библиотеки им. Маяковского.
Затем участников мероприятия поприветствовали генеральный консул Республики Польша в Санкт-Петербурге, Гжегож Щлюбовски и директор Польского института, Эва Зюлковска и прочитали первые фрагменты новелл.
Кандидат филологических наук, преподаватель польского языка Санкт-Петербургского Государственного экономического университета, Ольга Валерьевна Гусева представила презентацию и рассказала собравшимся о жанре Новелла, об особенностях польских произведений разного времени на примере выбранных новелл для чтения.
Далее, по очереди, фрагменты произведений читали учителя польского языка, члены Конгресса поляков, переводчик Генерального консульства РП в СПб, Татьяна Репина, представитель и председатель СКО Полония, Чеслав Бласик, студенты Вузов направления полонистики, и изучающие польский язык.
В ходе встречи, хор “Kwiaty polskie” исполнили две польские песни.
Председатель Конгресса поляков Лилия Шишко, проводившая встречу, раздала участникам и гостям книги и памятные презенты, предоставленные Генеральным консульством Республики Польша в Санкт-Петербурге.
Фото: Е. Мартынович, Е. Лепешкина
Фильм о проведении VIII Национальных чтений в Санкт-Петербурге подготовил М. Фатеев
1 сентября 2019 г. в Санкт-Петербурге прошли памятные мероприятия по случаю 80-ой годовщины начала Второй мировой войны.
Конгресс поляков в СПб совместно с представителями Генерального консульства РП в Санкт-Петербурге, Польского института в Санкт-Петербурге, СКО «Полония» принял участие в торжественной мессе, которую провел отец Томаш Вытрвал в Базилике св. Екатерины Александрийской.
После мессы делегация направилась на Пискаревское мемориальное кладбище на котором похоронено около полумиллиона человек, погибших во Второй мировой войне горожан.
Генеральный консул РП в Санкт-Петербурге Гжегож Щлюбовски, директор Польского института Эва Зюлковска и вице-консул Эдита Недзведзка возложили памятный венок к монументу Родина-мать.
Затем, у памятной доски «Полякам защитникам блокадного Ленинграда», генеральный консул РП поблагодарил поляков, проживающих в городе на Неве, за присутствие. Консул подчеркнул, что Польша была первой жертвой Второй мировой войны, о необходимости помнить о страшных жертвах войны и погибших жителях блокадного Ленинграда. Одна из блокадниц, представитель польской общины, пани Юзефа, поделилась своими воспоминаниями о войне. Слово взяли также председатель РОО «Конгресс поляков в СПб» Лилия Шишко и председатель СКО «Полония» Чеслав Бласик.
Закончилась церемония поминальной молитвой.
Фильм о памятных мероприятих подготовил М. Фатеев.
Фото. E. Мартынович
Konsul Generalny RP Andrzej Chodkiewicz zakończył misję dyplomatyczną w Sankt Petersburgu.
450 lat temu, 1 lipca 1569 r., senatorowie oraz posłowie Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego potwierdzili i uroczyście zaprzysięgli Unię Lubelską. Akt deklarował m.in.: „Iż już Krolestwo polskie i Wielgie Księstwo litewskie jest jedno nierozdzielne i nierożne ciało, a także nierożna ale jedna a spolna Rzeczpospolita, ktora się z dwu państw i narodow w jeden lud zniosła i spoiła”.
Powołana w ten sposób Rzeczypospolita Obojga Narodów stała się jednym z najpotężniejszych organizmów politycznych ówczesnej Europy.
Unia Lubelska stabilizowała państwo, które przetrwało jeszcze dwa wieki. Mimo różnych trudności Unia Lubelska przetrwała do XVIII wieku, do uchwalenia Konstytucji 3 Maja, która wprowadzała jednolite państwo. Potem nastąpiły rozbiory.
W Lublinie odbędą się dziś uroczystości upamiętniające 450. rocznicę zawarcia Unii Lubelskiej. Głównym punktem obchodów będzie uroczyste spotkanie przedstawicieli parlamentu polskiego i litewskiego.
W uroczystościach wezmą udział marszałkowie Sejmu i Senatu, przewodniczący Seimasu, czyli sejmu litewskiego oraz delegacje z Litwy, Łotwy, Estonii, Czech i Węgier.
BOŻE CIAŁO
Katolicy świętują dziś uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, w Polsce potocznie nazywaną Bożym Ciałem.
Początki święta sięgają XIII wieku. O jego ustanowienie zabiegała wówczas zakonnica Julianna z Cornillon (dzisiejsza Francja), która jako szesnastolatka doznała pierwszych mistycznych objawień podczas adoracji Najświętszego Sakramentu. Początkowo święto zostało wprowadzone w diecezji Liege, a od 1264 r. obowiązywało już w całym Kościele. W Polsce po raz pierwszy pojawiło się w 1320 roku w diecezji krakowskiej.
Boże Ciało jest to jedno z najważniejszych świąt katolickich, w czasie którego wierni wyznają wiarę w obecność Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Po liturgii eucharystycznej następuje procesja do czterech ołtarzy. Przy każdym z nich odmawia się modlitwy i czyta ewangelię. Na zakończenie procesji kapłan udziela wiernym błogosławieństwa. Boże Ciało to święto ruchome, które przypada zawsze 60 dni po Wielkanocy. W Polsce obchodzi się je w czwartek po Uroczystości Trójcy Świętej. W niektórych krajach zostało przeniesione na niedzielę.
Źródło: Polonijna Agencja Informacyjna
7 июня Хор Конгресса поляков в Санкт-Петербурге “Kwiaty polskie” выступил в праздничном городском концерте «В мире культуры народов России», организованном Комитетом по культуре Санкт-Петербурга, Администрацией Центрального района Санкт-Петербурга и Библиотекой национальных литератур им. М.Ю. Лермонтова.
Хор исполнил песни Płynie Wisła , płynie, Czerwone jagody, Polskie kwiaty.
Оказалось, что некоторые зрители подпевали по-польски нашему хору. Активные зрители получили небольшие польские презенты, предоставленные Польским Институтом в СПб.
6 июня в Ассоциации международного сотрудничества состоялась встреча Конгресса поляков СПб с делегацией из Варшавы от Общества Институт Кресов РП. Председатель Конгресса поляков СПб Лилия Шишко рассказала об истории создания организации, текущей деятельности Конгресса поляков СПб, жизни поляков в Петербурге и подарила книгу «Польские общества Петербурга», доктора исторических наук профессора Тамары Михайловны Смирновой, посвященую истории многочисленных польских общественных организаций, действовавших в Петербурге в конце XIX — начале XX в.
Хор “Kwiaty polskie” спел народные польские песни и хору подпевали все присутствующие, а также вицедиректор Представительского Художественного Ансамбля Польской Армии, Генри Чероцки.
Председатель Общества Институт Кресы РП Зигмунт Гроховски вручил председателю Конгресса поляков СПб Лилие Шишко Диплом за распространению польской культуры в России и в Петербурге.
Informacja w sprawie ustawy z dnia 16 maja 2019 r. o zmianie ustawy o Karcie Polaka.
Celem nowelizacji jest rozszerzenie zakresu regulacji ustawy o Karcie Polaka na wszystkie osoby polskiego pochodzenia zamieszkałe za granicą. Nowelizacja likwiduje dotychczasowe zróżnicowanie uprawnień osób polskiego pochodzenia z uwagi na posiadane przez te osoby obywatelstwo. Karta Polaka będzie mogła być przyznana osobie:
1) nieposiadającej w dniu złożenia wniosku o wydanie Karty Polaka oraz w dniu przyznania Karty Polaka obywatelstwa polskiego lub
2) nieposiadającej zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3) posiadającej status bezpaństwowca.
W konsekwencji zmienionego zakresu podmiotowego, w ustawie wprowadzono szereg zmian redakcyjnych, m.in. usunięto wymóg, by organizacja polska lub polonijna, wystawiająca zaświadczenia potwierdzające aktywne zaangażowanie w działalność na rzecz języka i kultury polskiej lub polskiej mniejszości narodowej, działała na terenie jednego z państw, o których była mowa w dotychczasowym art. 2 ust. 2 ustawy. Usunięto także wymóg posiadania obywatelstwa jednego z państw, o których była mowa w art. 2 ust. 2 ustawy, w przypadku ubiegania się o Kartę Polaka przez osobę, której polskie pochodzenie zostało stwierdzone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2018 r. poz. 609 i 1669). Nowelizacja zmieniła także nazwę „Rady do Spraw Polaków na Wschodzie”, rozpatrującej odwołania od decyzji wydawanych w sprawach Karty Polaka – na „Radę do Spraw Polaków poza Granicami Kraju”.
Ponadto wprowadzono obligatoryjne sprawdzenie, w terminie 30 dni, przez Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego wprowadzonych do rejestru wniosków o wydanie Karty Polaka lub przedłużenie jej ważności, czy wobec wnioskującego zachodzą okoliczności określone w przepisach ustawy, przemawiające za odmową przyznania lub przedłużenia ważności Karty Polaka. Nieprzedstawienie informacji w terminie uznaje się za równoważne z brakiem okoliczności przemawiających za odmową przyznania lub przedłużenia ważności Karty Polaka. Wprowadzono również 30-dniowy termin na wydanie przez właściwego konsula lub wojewodę decyzji o przyznaniu albo odmowie przyznania Karty Polaka oraz o przedłużeniu ważności Karty Polaka albo odmowie przedłużenia jej ważności (od dnia przedstawienia informacji przez właściwe organy albo upływu terminu na ich przedstawienie). Postępowania w sprawach o przyznawanie i unieważnianie Karty Polaka wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy prowadzone będą na podstawie przepisów dotychczasowych.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Służba Bogu przez służbę człowiekowi: pamięć o Świętym Janie Pawle II
Dwadzieścia lat temu, 2 kwietnia 2005 roku, świat pożegnał człowieka, który stał się symbolem wiary, nadziei i miłości. Święty Jan Paweł II – Papież, którego serce należało do Boga i ludzi – zakończył swoją ziemską wędrówkę. Ale dziedzictwo jego życia, przenikniętego służbą Bogu poprzez służbę człowiekowi, nadal jaśnieje niegasnącym światłem. Dziś, w rocznicę jego śmierci, wspominamy go z głęboką wdzięcznością i miłością.
Karol Wojtyła – przyszły Jan Paweł II – urodził się w Polsce i już od młodości uczył się dostrzegać w każdym człowieku obraz Boga. Przeżywszy okrucieństwo wojny i totalitaryzmu, poświęcił swoje życie, by nieść światu światło Ewangelii i uzdrawiać jego rany. Jako pierwszy w historii Papież Polak, przyjął za swoje credo słowa Chrystusa: „Nie lękajcie się!” – zachęcając narody, by nie bały się podążać ku prawdzie i wolności. W każdym swoim geście okazywał szacunek dla osoby ludzkiej i jej niezbywalnej godności, bronił wolności sumienia i niezłomnie stał po stronie prawdy. Mówił, że Kościół powinien „oddychać dwoma płucami” – wschodnim i zachodnim – uznając wartość każdej kultury i każdego duchowego doświadczenia. Dla niego służba drugiemu człowiekowi była drogą do Boga, bo – jak wierzył – poprzez miłość do człowieka wyraża się miłość do Stwórcy.
Święty Jan Paweł II ukochał swoją Ojczyznę – Polskę – i polski lud całym sercem. Ta miłość przenikała całe jego pontyfikaty. Każda pielgrzymka Papieża do Polski była wydarzeniem historycznym: miliony wiernych zbierały się, by modlić się razem i słuchać słów wypowiadanych w ojczystym języku. Jego pierwsze słowa na polskiej ziemi zawsze były modlitwą o Ducha Świętego, by odnowił oblicze tej ziemi. Pod duchowym przewodnictwem Papieża Polacy umacniali się w wierze i nabierali odwagi, by stawić czoła kłamstwu i uciskowi. To właśnie jego wezwania do godności i praw osoby zapaliły iskrę, która później doprowadziła do narodzin „Solidarności” i odzyskania wolności przez Polskę. Papież nie krył łez radości, widząc swoją Ojczyznę wolną i wierzącą. Nazywał Polskę Matką, którą nosił w sercu, i do ostatnich dni modlił się o jej przyszłość.
Nie mniej głęboka była jego troska i miłość do narodu rosyjskiego. Jako syn słowiańskiego narodu, który sam doświadczył prześladowań ze strony bezbożnego reżimu, Jan Paweł II z całego serca pragnął wyciągnąć rękę braterskiej miłości do wschodniego sąsiada. Wierzył, że narody Polski i Rosji są powołane do pojednania i wspólnego świadectwa chrześcijańskiej wiary. Choć nie dane mu było odwiedzić Rosji osobiście, jego myśli i modlitwy często kierowały się na Wschód. Głęboko przeżywał cierpienia Rosjan w XX wieku – miliony ofiar bezbożnej władzy, pokolenia pozbawione dostępu do wiary. W każdym przesłaniu do wierzących w Rosji wyrażał solidarność i nadzieję. Wysyłał tam swoich przedstawicieli, wspierał dialog z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym. Marzył, by Wschód i Zachód chrześcijaństwa znów mogły wspólnie oddychać. Kochał Rosję nie z powodów politycznych, ale z miłości ewangelicznej, współczującej. Uczył, że prawdziwa wolność zawsze opiera się na prawdzie i miłości – tej wolności pragnął również dla Rosji.
Jednym z najbardziej poruszających wydarzeń jego pontyfikatu był Światowy Dzień Młodzieży w 1991 roku w Częstochowie. Po raz pierwszy w historii wzięły w nim udział dziesiątki tysięcy młodych ludzi z byłego ZSRR. Dla wielu z nich było to pierwsze w życiu spotkanie z wolną Europą – a przede wszystkim z żywym, wierzącym narodem polskim. Milionowa rzesza młodych pielgrzymów zgromadziła się wokół Jasnej Góry, by wspólnie się modlić, śpiewać i dzielić wiarą. Jan Paweł II z ojcowską radością witał młodzież z Rosji, Ukrainy, Litwy, Kazachstanu i wielu innych krajów. Mówił o Chrystusie, który daje prawdziwą wolność, i wzywał młodych do budowania Europy opartej nie na polityce, lecz na wspólnych wartościach. Spotkanie w Częstochowie było dla wielu początkiem duchowej drogi – powrotu do Boga i wiary w warunkach nowo odzyskanej wolności. Papież patrzył wtedy na zjednoczoną młodzież Europy i widział spełnienie swoich marzeń – młodych chrześcijan z różnych narodów, którzy razem budują przyszłość pełną pokoju i miłości.
Szczególne miejsce w sercu Jana Pawła II zajmował Sankt Petersburg i tamtejsza wspólnota katolików – zwłaszcza pochodzenia polskiego. Choć nigdy fizycznie nie odwiedził tego miasta, duchowo był z nim mocno związany. Znał dramatyczną historię petersburskich katolików: czasy prześladowań, zamykanych kościołów i rozstrzeliwanych kapłanów. Pragnął przywrócić pamięć o tych, którzy oddali życie za wiarę. W 2003 roku kanonizował Urszulę Ledóchowską – polską zakonnicę, która sto lat wcześniej założyła w Petersburgu sierociniec i tajnie niosła posługę duszpasterską. Jej miłość do ubogich i troska o młodzież stały się wzorem świętości. Dla katolików z Petersburga była to chwila szczególnej dumy: święta, która działała na ich ziemi, została wyniesiona na ołtarze.
Papież nie zapomniał też o duchownych zamordowanych w latach represji. To właśnie Jan Paweł II rozpoczął procesy beatyfikacyjne związanych z Petersburgiem męczenników: ks. Konstantego Budkiewicza, biskupa Antoniego Maleckiego i arcybiskupa Jana Cieplaka. Ksiądz Budkiewicz, proboszcz katedry św. Katarzyny, został rozstrzelany w Wielkanoc 1923 roku. Arcybiskup Cieplak spędził lata w więzieniach, a biskup Malecki zmarł na zesłaniu. Ich historie długo były przemilczane, ale Jan Paweł II przywrócił im należne miejsce w pamięci Kościoła. Dla wiernych w Petersburgu było to znakiem: Kościół pamięta o waszych świadkach, oni nie zostali zapomniani.
Dziś, wspominając Świętego Jana Pawła II, pochylmy głowy w modlitwie wdzięczności. Boże, dziękujemy Ci za światło, które dałeś światu w osobie tego świętego Papieża. Dziękujemy Ci, Janie Pawle II, za Twoje otwarte ramiona, za każde słowo prawdy, za każdą modlitwę i każdy gest miłości. Pokazałeś nam, że służąc człowiekowi, służymy Bogu. Wierzymy, że i dziś modlisz się za nas w niebie.
Święty Janie Pawle II, apostoł prawdy i przyjaciel narodów – módl się za nami. Amen.
Dziś, 8 kwietnia, obchodzimy 20. rocznicę pogrzebu św. Jana Pawła II. W tym dniu miliony ludzi z całego świata zgromadziły się w Rzymie, aby oddać hołd Papieżowi, który przez niemal 27 lat przewodził Kościołowi katolickiemu.
Jednak te n dzień to nie tylko czas żałoby, ale również okazja do modlitewnej refleksji nad wartościami, które Święty Ojciec ukazywał swoim życiem: miłosierdziem, miłością, prawdą i wolnością. Uczył nas, by być człowiekiem dla drugiego człowieka, służąc Bogu poprzez służbę bliźniemu.
Jan Paweł II podkreślał, że wolność jest nierozerwalnie związana z prawdą: „Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8,32) . Przypominał, że prawdziwa wolność osiągana jest poprzez dążenie do prawdy i służbę innym. 
W tym dniu przypomnijmy sobie jego słowa: „Miłosierdzie jest największym przymiotem Boga” i starajmy się wcielać te wartości w nasze codzienne życie, dążąc do prawdy, okazując miłość i miłosierdzie bliźnim, pamiętając, że prawdziwa wolność polega na służbie innym. 
Niech pamięć o Świętym Janie Pawle II inspiruje nas do czynienia dobra i umacnia w wierze.