В последний день Карнавала, перед Великим постом, члены Конгресса поляков в СПб собрались на традиционную встречу Запусты. Собравшиеся подготовили «визитную карточку» в которой указали, что любят, чем гордятся, о чем мечтают и это помогло им …
Wielu sukcesów, odważnych marzeń, mądrych decyzji, satysfakcji, spokoju i pomyślności na cały 2020 rok Członkowie RSO “Kongres Polaków w SPb” 29 grudnia zebrali się na tradycyjne spotkanie Bożenarodzeniowe. W sali świątecznie udekorowanej zebrało się prawie …
Видео: Организатор фестиваля «Добровидение». Хор Конгресса поляков в Санкт-Петербурге “Kwiaty polskie” снова стал участником Международного фестиваля народной песни ДОБРОВИДЕНИЕ! IV Международный фестиваль «Добровидение-2019» проходил в Петербурге с 9 по 10 октября. Концерты народных коллективов …
Уже восьмой раз в Петербурге проходят Национальные чтения, постоянным организатором которых, является РОО «Конгресс поляков в Санкт-Петербурге». Инициаторами чтений являются президент Республики Польша Анджей Дуда и его супруга Агата Корнхаузер-Дуда. Традиционно, Национальные чтения поддержаны Генеральным …
Медаль «Человек диалога», которую мы вручали в декабре прошлого года по случаю 30-летнего юбилея Польского культурного центра в Москве деятелям культуры за особый вклад в «обьединение двух стран: Польши и России в духе понимания и обмена идеями» добралась и до Петербурга!
На прошлой неделе Генеральный консул Республики Польша в Петербурге Анджей Ходкевич вручил эту награду композитору Сергею Слонимскому. Еще раз от всей души поздравляем Сергея Сергеевича!
Источник и фото: Instytut Polski w Moskwie // Польский культурный центр в Москве
W ramach projektu „Ocalić od zapomnienia” RSO „Kongres Polaków w Sankt Petersburgu” organizował Dni pamięci poświęcone Polakom deportowanym w 1940 roku w głąb Rosji. 10 lutego 2019 roku w bazylice św. Katarzyny Aleksandryjskiej została odprawiona msza święta celebrowana prez proboszcza Ojca Tomasza Wytrwała, biało-czerwone kwiaty złozyli przedstawiciele Konsulatu RP w SPb, zapaliliśmy światełka pamięci pod Krzyżem uratowanym w 1939 roku przez Polkę Zofię Stepółkowską.
Zdjęcia: Eugeniusz Martynowicz.
W latach 1940-1941 władze ZSRR dokonały czterech większych deportacji z ziem Polski
luty 1940 – ok. 140 tysięcy osób, w tym ok. ¾ to Polacy;
kwiecień 1940 – ok. 60 tysięcy osób, w tym 70% to Polacy;
czerwiec 1940 – ok. 80-100 tysięcy, w tym ok. 10-15% to Polacy;
maj 1941 – ok. 40 tysięcy osób, w tym ¾ to Polacy.
Grupę tę tworzyli: chłopi, przedstawiciele inteligencji, urzędnicy, wojskowi, policjanci, żandarmi. 70 tysięcy to osoby wyznania mojżeszowego. Polaków wywieziono w głąb ZSRR, większość trafiła do obwodów omskiego, nowosybirskiego, irkuckiego, Kraju Krasnojarskiego, Ałtajskiego oraz do Uzbekistanu (ok. 100 tysięcy) i Kazachstanu (ok. 80 tysięcy). Ok. 120-150 tysięcy Polaków wcielono do Armii Czerwonej.
Łącznie w ciągu czterech deportacji ilość osób wywiezionych w głąb Rosji szacuje się na 330-340 tysięcy osób. Jako cel postawiono sobie eksterminację elit oraz świadomych swej narodowości Polaków, co miało osłabić strukturę społeczną kraju oraz dostarczyć taniej siły roboczej.
W związku z przypadającą 79. rocznicą pierwszej deportacji Polaków na Sybir w ramach projektu „Ocalic od zapomnienia” 07 lutego zostały przedstawione fragmentami kilku relacji bezpośrednich uczestników tamtych wydarzeń.
W swoim wspomnieniach opisują lata tęsknoty, głodu, chorób, które wtedy nękały setki tysięcy Polaków deportowanych przez władze sowieckie. To wzruszające i mroczne opowieści o walce o życie i nadziei na powrót do domu – do Polski.
Po wysłuchaniu „Hymnu SYBIRAKÓW” i prezentacji multimedyalnej o muzeum Sybiru w Białymstoku krótki zarys historyczny o wydażeniach 1940 roku przedstawił Konsul Generalny KG RP w SPb Andrzej Chodkiewicz.
Zarys o miejscach pamięci na Północnym-Zachodzie Rosji zrobiła prezes RSO „Kongres Polaków w SPb” pani Lilia Szyszko.
Wspomnienia Zesłanców preczytali:
Konsul KG RP w SPb Edyta Niedzwiedska, Dyrektor Instytutu Polskiego w SPb –Pani Ewa Ziółkowska, Prezes RSO „Kongres Polaków w SPb” – Lilia Szyszko, Prezes SKO „Polonia” Czesław Błasik, członkowie „Kongresu Polaków w SPb” — Helena Lepioszkina, Igor Kuwałdzin, Andrzej Zamorionow, Tatiana Ulicka, Alisa Wołkowa, Wiaczesław Panow, Irena Makarienko, Tatiana Repina.
O projekcie społecznej organizacji “Memorial” — “Ostatni adres” opowiedziała Kurator projektu — Eugenia Kułakowa
Szczególne podziękowania wyrażamy za pomoc w organizacji „Dnia Pamięci” konsulatu RP w SPb i osobiście Pani Konsul Edycie Niedźwiedskiej.
Międzynarodowy Konkurs Muzyki Polskiej im. Stanisława Moniuszki w Rzeszowie to nowa inicjatywa kulturalna, której celem jest popularyzacja polskiej muzyki na świecie oraz utrwalanie w świadomości odbiorców znaczenia zarówno twórczości Stanisława Moniuszki, jak i wielu wybitnych polskich kompozytorów z XIX i XX wieku.
Poniżej podstawowe informacje, w załączeniu informacja o Konkursie w wersji polskiej i angielskiej:
— w Konkursie nie ma ograniczeń wiekowych oraz ze względu na obywatelstwo;
— Konkurs odbędzie się w dwóch kategoriach — fortepian oraz zespoły kameralne;
— prezentacja utworów 50 polskich kompozytorów, tworzących głównie w XIX i XX wieku lista dostępna pod adresem www.konkursmuzykipolskiej.pl/kompozytorzy-i-tworczosc ;
— pula nagród wynosi prawie 80 tys. euro;
— miejsce Konkursu — Filharmonia Podkarpacka im. Artura Malawskiego w Rzeszowie;
— termin Konkursu 20-27 września 2019;
— zgłoszenia do 23 czerwca 2019 roku, regulamin ;
— więcej szczegółów www.konkursmuzykipolskiej.pl
В морозное утро 26 января, на Пискаревском мемориальном кладбище, члены Конгресса поляков в СПб, Полонии СПб вместе с Генеральным консулом РП в СПб Анджеем Ходкевичем, вице-консулом Катажиной Мельцушна-Вожьняк, вице-консулом Боженой Борковской и сотрудниками дипломатического корпуса почтили память погибших поляков, защитников и жителей блокадного Ленинграда, возложив к памятной доске венок и цветы.
Затем присутствующие, вместе с тысячами горожан, приняли участие в основных памятных торжествах, возложив цветы к монументу Мать-Родина.
Продолжением торжественных мероприятий, посвященных 75-летию полного снятия блокады Ленинграда, стал вечер,организованный Конгрессом поляков в СПб и его председателем Шишко Лилией.
В начале вечера, доцент института кино и телевидения Михаил Фатеев, показал презентацию о деятельности католической общины после революции и во время блокады Ленинграда, а также представил авторский фильм «Католики Ленинграда во время блокады Ленинграда», в котором пожилые представители польской общины свидетели тех ужасных дней, делятся своими воспоминаниями.
После этого, присутствующие тепло поприветствовали Гордееву Эльвиру Петровну, которая провела в блокаде свои детские годы. Эльвира Петровна в сопровождении внучки смогла приехать в этот морозный заснеженный вечер и поделилась своими трогательными детскими воспоминаниями о блокадных днях и людской взаимопомощи, даже в такие тяжелые времена.
Воспоминания о блокадных днях были прочитаны в стихах Шишко Лилией и Лепешкиной Еленой.
Концерт-реквием стал продолжением торжественного мероприятия.
Музыкальную часть открыла самая юная участница встречи Мила Волкова, которая исполнила на рояле два произведения собственного сочинения — Блокада и Надежда.
Затем хор Конгресса поляков в СПб Polskie kwiaty исполнил на польском языке военные песни разных лет.
Самые известные военные песни на русском языке исполнили Константин Марковский и Ирина Прокопенко, которые также поздравляли от имени Когресса поляков СПб членов польского Кружка Блокадников на ежегодной встрече в Генеральном консульстве РП в СПб.
Завершением памятного мероприятия стало исполнение Гимна городу, который так много пережил во времена блокады.
Гимн исполнила руководитель хора Polskie kwiaty Ольга Делазари.
После концерта все присутствующие были приглашены на чаепитие.
Szanowni Państwo,
z wielką radością zapraszamy do udziału w X Jubileuszowej edycji Konkursu „Być Polakiem” dla uczniów Moduł A i dla nauczycieli polonijnych Moduł B. Bardzo prosimy o upowszechnianie informacji o Konkursie, zarówno wśród uczniów szkół przedmiotów ojczystych, jak i wśród dzieci i młodzieży do szkół tych nieuczęszczających.
Mamy nadzieję, że tegoroczny temat Konkursu szczególnie zachęci dzieci i młodzież do myślenia o własnej tożsamości. Nieodparcie będą się, szczególnie młodzieży, nasuwać pytania: „czy być Polakiem poza granicami kraju to wartość dodana i dlaczego ? Jak życie w dwukulturowości wzbogaca i rozszerza horyzonty myślenia ? Jakie wartości kultury polskiej najsilniej wzmacniają polskość i pomagają czuć się Polakiem ?” Na te i inne pytania będą odpowiadali, zmagając się z zadaniem konkursowym.
Szczegółowe informacje na stronie konkursu Być Polakiem (X edycja w opracowaniu) oraz w załączeniu.
19 января в библиотеке национальных литератур (Библиотека им. А.С.Грибоедова, МЦБС им. М.Ю. Лермонтова) прошла интерактивная встреча «Музыка не знает границ» из цикла «В кругу польской мысли и культуры» о польских музыкантах с мировой известностью. Встреча организована РО «Конгресс поляков Санкт-Петербурга», Татьяной Репиной.
Фото: Надежда Добрянская.
5 marca przypada 159. rocznica urodzin wybitnego polskiego i rosyjskiego cywilisty oraz procesualisty, Eugeniusza Waśkowskiego – osoby, która wniosła niezwykle wiele w rozwój kontradyktoryjności postępowania sądowego, będącej kluczową gwarancją poszanowania praw człowieka.
Eugeniusz Waśkowski urodził się w mieście Akerman w Besarabii, w rodzinie zubożałego polskiego ziemianina Władimira Waśkowskiego i Maryny z rodu Czachowskich. Dzieciństwo i młodość spędził w Odessie. Po ukończeniu gimnazjum z wyróżnieniem wstąpił na wydział prawa Uniwersytetu Odeskiego, łącząc studia z praktykami w uniwersytetach w Berlinie, Lipsku i Paryżu.
Waśkowski doskonale rozumiał, że prawo to nauka praktyczna i nie może ograniczać się jedynie do samej teorii. Dlatego po zakończeniu studiów rozpoczął praktykę jako przysięgły adwokat w sprawach cywilnych.W 1893 roku przygotował wybitne dzieło „Organizacja adwokatury”, wydane w Petersburgu i będące podstawą jego dysertacji kandydackiej, o której niezwykle pochlebnie wypowiedział się uznany już wówczas profesor G. F. Szerszeniewicz.
W 1901 roku Waśkowski obronił pracę doktorską pt. „Nauka o wykładni i stosowaniu ustaw cywilnych”, która stała się podstawą jego fundamentalnego dzieła „Metodologia cywilistyczna”. Publikacja ta została uznana za klasyczną i do dziś jest wielokrotnie wznawiana.
Po rewolucji w Rosji przeniósł się do Wilna, gdzie od 1921 roku był profesorem Uniwersytetu Wileńskiego, początkowo kierując Katedrą Prawa Cywilnego. Następnie, decyzją Prezydenta Polski Stanisława Wojciechowskiego, objął stanowisko dziekana Wydziału Prawa. Od 1938 roku był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności.
Eugeniusz Waśkowski wniósł ogromny wkład w rozwój przedwojennego polskiego systemu prawnego. Od 1928 roku był stałym członkiem Komisji Kodyfikacyjnej Rzeczypospolitej Polskiej, zajmując się kwestiami rozwoju polskiego postępowania cywilnego.
II wojna światowa zastała go w Warszawie, gdzie zmarł w 1942 roku. Jednak jego idee w dziedzinie prawa cywilnego, procedury sądowej i etyki prawniczej wciąż żyją, inspirując dzisiejsze pokolenia do stawania w obronie prawa i sprawiedliwości.
Dziś, 20 marca, obchodzimy szczególną rocznicę historii. Polski. To właśnie tego dnia, w 1942 roku, na murach walczącej Warszawy po raz pierwszy pojawił się symbol naszej niezłomnej woli — słynna „Kotwica”. Ten znak, łączący litery „P” i „W”, gdzie „P” oznacza „Polska”, a „W” — „Walcząca”, stał się uosobieniem nadziei na niepodległość i wolność.
Dążenie do sprawiedliwej wolności zawsze było fundamentem polskiej kultury i ducha. Święcie pielęgnujemy ten dar, przekazując go z pokolenia na pokolenie.
„Kotwica” pojawiła się dzięki inicjatywie Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej, które w 1942 roku zorganizowało podziemny konkurs. Spośród 27 zgłoszonych prac wybrano właśnie ten symbol, którego autorką była instruktorka harcerska Anna Smoleńska, pseudonim „Hania”, studentka historii sztuki na tajnym Uniwersytecie Warszawskim.
Ten znak szybko rozprzestrzenił się po całym okupowanym kraju, pojawiając się na murach i chodnikach w formie graffiti, przypominając wszystkim o niezłomnym duchu narodu polskiego. Dziś „Kotwica” jest chroniona prawem jako symbol walki z okupantami podczas II wojny